door Nienke Mier, lid bestuur PvdA
“Een eigen huis, een plek onder de zon”, ik durf te wedden dat u deze tekst herkent en het nummer kunt mee neuriën. Zo zijn er meer prachtige nummers die zich richten op het geluk van het hebben van een eigen plekje. “Our house is a very very fine house”. Het doet er niet toe hoe groot of klein het is, of het gehuurd wordt of eigen bezit is, het gaat erom dat je een plek hebt voor jezelf, die je deelt met mensen die je zelf kiest, inricht en vormgeeft op een manier waar je je fijn bij voelt, met kleuren en inrichting, zodat je je geborgen voelt, zodat je thuis bent.
Het is deze jaren niet makkelijk om dat eigen plekje te vinden. De huurmarkt is verstopt, de koopmarkt is verziekt. Bouwen is het toverwoord dat tot oplossingen moet leiden. En die discussies worden gevoerd en gaan gevoerd worden. Waar gaan we bouwen en voor wie? Welke keuzes maken we?
Hoe verdelen we de woningen over de kernen of zijn we bereid aan de randen te bouwen en groen op te offeren voor steen? Willen we alleen bouwen voor eigen inwoners? En wie zijn dat dan, zijn dat ook mensen die ooit vertrokken zijn omdat er geen plek was en nu weer terug willen komen? Hoe gaan we om met vluchtelingen die helemaal geen thuis meer hebben? Hoe duurzaam willen we bouwen, hoe houden we dat betaalbaar? Kunnen we wel bouwen met alle stikstofbeperkingen?
Met welke inzet gaan we in gesprek met hogere overheden die ons beperkingen opleggen? We kijken met scheve ogen naar de buurgemeenten en andere provincies. Hoe doen zij het?
